Yaklaşık bir altı aydır üşenme sonucu blogu açmama rağmen bir şey yazmama halinden sonra karşınızdayım sevgili gönül dostları :P
Playlist falan da koydum, yamuk yumuk oldu gerçi, nasıl ayarlandığını öğrendiğim an düzelticiim. (edit büdüt: yeah, i rock!)
Gerçi hani açtım tamam ama yazacak bir şey de yok... Hazırlık halleri bunlar. Kitabın prologue bölümü işte. Yaklaşık 1 ay içinde yazacak şeylerim olacak. Kezban Roma'da, Ece de New York'ta olacak.
Hoş, şu an zaman da yok bir şey yazmak için, tamamen can sıkıntısından açtım. Çeviri hala bitmedi, ama o beni bitirdi fena halde.
Okulda da dokuma yapıyoruz, okula gitmem gerekiyor ders olmasa bile, sürekli labdayım, belim ağrıyor falan filan. Dokuma ne iğrenç bir şeymiş bu arada, geçen sene üst sınıflar dokuma yaparken özenirdim onlara "ne güzeeeel ilginç, aktif bir şeyler yapıyorlaaaar" falan diyordum, harbi salakmışım.
Aaah ah, aklıma geldi de bu blogu altı ay önce falan açtığım zaman amacım buraya my hopes and dreams temalı kompozisyonlar yazmaktı :P Yok yani, yalan o galiba. Tabii kim bilir, aşırı gaza gelirsem yazarım bir gün.
Neyse, it's time to get lost in translation, baby!!! Siftahımı yaptım bu kalbim kadar temiz blog sayfasına, artık gönül rahatlığıyla gidebilirim. Ya da çeviriyi daha fazla ertelemeyeyim de diyebiliriz... Si yu leytır eligeytır.
No comments:
Post a Comment