Leaving on a Jet Plane

All my bags are packed, I'm ready to go...

Evden çıkmaya saatler kala bir heyecan sardı dört bir yanımı sevgili gönül dostları. Böyle iki üç gündür tık yoktu bende, sanki denizaşırı ülkeye değil de ananeme falan gidiyormuşum gibiydim. Ama şimdi birden tuhaf oldum böyle, hakikaten gidiyorum!

İşin tuhafı, gerçekten bir veda oluyor buraya bir nevi. Sevgili odacığımı son görüşüm olacak. Gelince bambaşka bir yere taşınmış olacağımızı göz önüne alırsak... Özliycem seni kibrit kutusundan hallice odacım. Gece uyku tutmayınca balkona çıkıp keyif yapmayı, denizi görünmese de avrupa yakası göründüğü için orada olduğunu bildiğim boğazın havasını içime çekmeyi, çıt çıkmayan gecenin içinde yalnızca kafamın içindeki sesleri dinlemeyi, sıkıntıdan bir bir kapanan ışıkları takip etmeyi, sonra - mevsim yazsa - balkonun mutfağa açılan kısmından gizlice girip su ya da varsa dondurma alıp uykum iyice gelene kadar saçma salak yıldızları seyretmeyi özlicem lan. Öbür evde odam kocaman ama balkonum yok. Güzel şey balkon hakikaten. Bu balkon kültürü de bir tek bizde varmış diye duydum, doğruluğunu bilemiyorum da... Ne kaçırdıklarını bilmiyorlar valla ne yalan söyliyim. :P Bir yaz sabahı erken uyanıp havuza girip çıktıktan sonra balkonda şöööyle uzun uzadıya kahvaltı yapmanın keyfi başka neyde var ayol :P

Neyse, aynı keyfi başka şeylerde aricaz artık. Ama bak yeni evin terası varmış, artık orada belki yeni anılara, alışkanlıklara yelken açarım belli mi olur. :P

Ben tedirginleşmeye başladım biraz biraz, son kontrolü yapayım bavul ve çanta hususunda.

Bir dahaki seslenişim New York'tan olacak sizlere çok sevgili takipçilerim. :P Eh, bu yazımı Frank Sinatra ile kapatmak allahın emri ama!