Carry On My Wayward Son

5. sezonu finali yayınlandığına göre, Supernatural da bir yazıyı hak etti. Lost bir yandan hayal kırıklıklıklarına koştururken, moralimi yerine getiren bir bölüm çıkardı Winchester kardeşler. 

Bu sezon mükemmel başlamıştı, ardarda efsane bölümler çıkıyordu. Ancak sonra 6. sezon olacağı açıklandı ve bir dönem duruldu. Artık bunca olaydan sonra araya hala filler bölümler koymalarına sinir oluyordum, bayağı sıkıldım o dönem. Çok da saçmaydı yani, Lucy (ben ona öyle hitap ediyorum yalnızken. Sonra gerçi sevgili Trickster, a.k.a. Gabriel de ona Lucy diye hitap ediverince çok gülmüş, sevindirik olmuştum) Death'i diriltmiş, bunlar hala abuk sabuk demonlar peşindeler. Neyse, yapacak bir şey yok. Bir sezon daha görelim dedik diziyi, araya öyle bölümler sıkıştırmalarından doğal bir şey olamazdı. 

Neyse ki 18-19 gibi toparladı, üst üste şahane bölümler çıktı. 19. bölümdeki pagan tanrıları muhabbetini özellikle sevmiştim, çünkü bu God muhabbeti, olayı yalnızca Hristiyanlığa bağlamaları falan rahatsız ediyordu. Çünkü Apocalypse, Horsemen, angels, demons muhabbeti sonuçta İncil'le alakalı olmasına rağmen, ilk sezonlarda her dinden iblis, yaratık çıkardı. O yüzden 19. bölüm çok hoşuma gitmişti. Galactica'da Tory'den itinayla nefret etsem de, tanıdık bir yüz görmek de güzel oldu. Ki Trickster'lı her bölüm en şahane bölümlerden olur. E yani, kendisini bir ped ile kıyaslayan baş melekten bahsediyoruz burada ('So I have wings like Kotex' dedi ya, hala gülüyorum). Ki bu aynı kişi, deli gibi ciddi olması gereken bir mesajı porno videosuyla bırakıyor. Haliyle ölümü şahsım tarafından derin üzüntülerle karşılandı. 

Sonra yine Galactica'dan ama bu sefer bayıldığım bir karakteri oynayan oyuncunun canlandırdığı Crowley'li 20. bölüm, yeterince ilginç, yeterince heyecanlıydı. Açıkçası 19-20-21'i birlikte izlediğim için 20'den hiçbir şey kalmadı bende. Ama 21, efsaneydi. Dayanamayıp Death sahnesini zaten bir önceki post'umda koydum ama onun dışında da gayet şahane şeyler vardı. Pestilence bir tek ne boktandı, kesiverdiler parmağını. Gerçi, Crotoan hikayesi de bitmedi, 6. sezon ondan da bol bol görcez gibi. Death desen, yine 6. sezon konusu. 

Ve final. Olması gerektiği gibi Carry On My Wayward Son ile Road So Far sahnesiyle başladı ve hüzünlendirdi hey gidi diye. 

Vedalaşma sahnesinde tahmin edebileceğiniz gibi Cas sahnesine yarıldım. Canım ya. Hiç gitmesin diziden, spin off yapsınlar Cennet maceraları için falan.

Lucy: sorry if it's a bit chilly. most people think i burn hot. it's actually quite the opposite.
Dean: well, i'll alert the media. 

Ve tabii ki Lucy sahnesi. Sam'in evet demesi için üzüldüğüm hatta kahrolduğum tek nokta Mark Pellegrino'yu artık göremeyecek oluşumuz. Severdim keratayı. Lucy'yi biz öyle sevdik! 

Ama yine de Jared Paladecki'nin geldiği noktadan bahsetmezsem olmaz. İlk sezonlarda sevimli, sempatik, iki mimikli bir oyuncuyken ve Dean'in eline su dökemezken, şu son bölümde resmen hayran kaldım kendisine. Ayna sahnesinden bahsediyorum elbette. Young Skywalker göndermesi de pek güzel olmuş. 

Bir Lucy-Micheal çarpışması beklediğimi, göremediğim için üzüldüğümü itiraf etmeliyim. Gerçi konuşmaları çok güzeldi. Lucy'yi haklı, eğer onu Tanrı o şekilde yarattıysa ne kadar suçu olabilir ki? Bu soruyu cevaplayabilmemiz için elbette dizideki God'ın tabiatını bilmemiz gerekiyor. Tamam, tanıştık, hiç kötü biri gibi durmuyor ama gerçekte nasıl? Hakikaten öyle sevdiğimiz, tanıdığımız gibi mi? Nedir? Anlatılan God karakterine iyiden iyiye uyuz oluyordum, şimdi nasıl nefret edebilirim kendisinden? Neyse..

Ama olsun, Dean'in ortama Def Leppard ile girişi için bile değerdi. Sonraki sahnelerde yine bomba replik Cas'ten geldi 'Ass-Butt!' ile. Gerçi fena ödedi sonra. Lucy buna 'Did you just molotov my brother with holy water' dedikten sonraki çaresizliği, bişey diyemeyişi ve sonunda moleküllerine ayrılması tarafımdan 'castiel'iiim, yiğidiiim, meleğiiim, nasıl kıydı sana, civanııım, sensiz bana 6. sezon zindaaan' şeklinde tepkilerle karşılandı. Sonra bir de Bobby'yi (ki o da salak, elindeki silahla mı öldürceksin, mal mısın? Karışmasana!) öldürmesiyle şoka girip, ağız dolusu bir hasiktir çektim. Haliyle her şey olup bittikten sonra bir nur ile Dean'in karşısında belirmesi bende de Dean gibi bir tepkiye sebep oldu: Allah mısın lan!? 

Ha allah demişken, tanrının Chuck çıkması? Zaten çok severdim kendisini bir karakter olarak, God çıkması da mantıklı ve güzel oldu. Kendi konuşması da, senaristlerin izleyenlere cevabı gibi bişeydi. 

Endings are hard. Any chapped-ass monkey with a keyboard can poop out a beginning, but endings are impossible. You try to tie up every loose end, but you never can. The fans are always gonna bitch. There's always gonna be holes. And since it's the ending, It's all supposed to add up to something. I'm telling you, they're a raging pain in the ass.

No doubt, endings are hard. But then again... Nothing ever really ends, does it?

Bobby avcılığa geri döndü, Dean aile babası oldu, Lucy ve Micheal hapsoldular falan derken son 10 saniyede hayvan gibi cliffhangerla bitirdiler bölümü.  Noldu şimdi, nasıl çıktı ordan Lucy? Michael'a noldu? Sam'e noldu? O kadar kolay çıkabiliyor muydu ordan?

Bunları artık Eylül'de görcez. Neticede çok iyi bir finaldi. Müzikleriyle, oyunculuklarıyla, twistleriyle falan çok sevdim. 6. sezonu da bu finale yakışacak şekilde, istikrarlı bir şekilde yapar ve bitirirlerse çok rahat efsane olur bu dizi. Zor değil.

Kapanışı neyle yaparız?