A Drinking Song

Çakırkeyiflik güzel şey ya. Sarhoşluk değil ama. Bilincinin tam kontrolüne sahipsin ama öte yandan bütün savunma sistemlerin kendini rahat bırakmış, koy götüne gitsin modunda ve hayat da alabildiğine güzel görünüyor. Belki cümlelerini toparlayamıyorsun (az öncekini toparlayamadım mesela..) ama en azından sebepsiz bir mutluluk oluyor üzerinde. Keşke hayat hep çakırkeyifken gözüktüğü gibi olsa. Fazla savunmasızlık iyi olmayabilir, ama herkes senin gibi olsa zaten sorun olmaz, herkes düşündüğünü söyler, sorun kalmaz. Allahım çok gerizekalı bir post olma yolunda ilerliyor bu. Ama içimden yazmak geliyor, yazacağım. Yarın falan silerim belki. Ama niye sileyim ki, blog kişisel bir alan değil mi? Başkasının beğenip beğenmemesi niye umurumda olsun? Amme hizmeti yapmıyoruz burada sonuçta yani.. Onu da yaptığımız zamanlar olur elbette, maksat halk bilinçlensin, bilmeyenler bilgilensin falan. Ama arada böyle saçmalamak, iç dökmek de lazım. Kusar gibi yazıyorum sanırım. Sarhoş olunca kusamamamın sebebi bu herhalde, dilime - bu durumda parmaklarıma - yansıyor. İçimi duygusal olarak o kadar döküyorum ki midemdekiler dışarı çıkmaya gerek duymuyor, bilinç altımdaki dışarı çıkmak isteyen gereksiz bilgilere 'buyur abla, tutmayayım seni, biz zaten geçiciyiz, bir saate kalmaz tuvalete gider bu' diyor. Çok kaçırmamak kaydıyla içmek güzel şey blog. Hönönö özellikle. Küçük Beyoğlu'ndaki Pendor'a gidersen muhakkak dene, e mi blog! Hem lezzetli, hem de bir kaç tane shot yaptın mı hemen ihtiyaç duyduğun sarhoşluk seviyesine geliyorsun, hiç zaman harcamana gerek kalmıyor. Sonra çenen açılıyor, benim gibi saçmalıyorsun, ama olsun. Arada lazım. Kafa dağıtmak falan. Neyse, ben daha fazla gerizekalılaşmadan gideyim. Kardeşimin doğumgününü kutlicaz daha. Hadi kib sçs öptüm bye! :P